BAM, stilgezet!

Het is nu meer dan 3,5 jaar geleden. 5 april 2014, de dag dat ik werd stilgezet. Ik had een hele drukke week met als klap op de vuurpijl een hele drukke en volle zaterdag. ’s Ochtends leidde ik een training en ‘s middags was ik betrokken bij het jubileumfeest van mijn collega. Nog voor de wekker ging voelde ik het al: ik had migraine. Ik maakte mijn vrouw Marjoke wakker en legde uit dat ik migraine had. Ik besprak met haar hoe zij de dingen voor die dag kon regelen en overdragen aan anderen. Ik ging nog even mee naar beneden voor een crackertje en een kopje thee. Al snel bleek dat ik niet meer uit mijn woorden kon komen.

Ik hakkelde, ik zocht naar woorden en voelde een lichte paniek opkomen. Mijn vrouw belde 1 1 2. En ik werd in een ambulance naar het ziekenhuis vervoerd. In de ambulance was ik ervan overtuigd dat ik die ochtend voor het laatst met mijn vrouw had kunnen praten. Ik wist het zeker: ik had een hersenbloeding. Allerlei onderzoeken volgden, inclusief een CT-scan. Aan het eind van de ochtend bleek dat alle verschijnselen bij de migraine hoorden, er was gelukkig niets ernstigs aan de hand.
De weken erna was ik de weg kwijt. Ik voelde de paniek opkomen als ik alleen fietste. Mijn hart ging sneller kloppen als er een ambulance langsreed. Ik was mezelf niet, ik werd stilgezet en dat was hard nodig. Het werd tijd voor een flinke bezinningsperiode. Ik had te hard gewerkt en had te weinig zicht op wat ik wilde. Trouw en loyaliteit hadden mij overgenomen. Deze waarden heersten over mijn andere waarden. Ik was te lang doorgegaan op mijn trouw en dat was ten koste gegaan van andere waarden als ‘nieuwe dingen doen’ en ‘blijven leren en ontwikkelen’. Ik nam een aantal maanden de tijd om op zoek te gaan naar antwoorden op de vragen die ik had. Ik zocht een coach die me hierbij hielp. Dat heeft me veel gebracht. Dit waren mijn conclusies toen:

• Ik heb teveel mijn eigen wensen en verlangens genegeerd.
• Ik heb veel zaken gedaan omdat ze nu eenmaal moesten gebeuren. Daardoor is de balans zoekgeraakt tussen de dingen die ‘iemand toch moet doen’ en ruimte creëren voor mijn eigen dingen en mijn eigen creativiteit.
• Te vaak heb ik gedacht: ‘dat doe ik er nog wel even bij’. Dit heeft het werktempo enorm verder opgevoerd.
• Ik leef in een te hoog tempo. Ik kan maar moeilijk genieten van het nu. Dit is te vaak op de toekomst gericht (van alles dat nog moet en nog niet gedaan is).
• Ik ben soms onbegrensd behulpzaam en heb een te groot verantwoordelijkheidsgevoel.
• Ik laat niet altijd het achterste van mijn tong zien, daar doe ik mezelf en anderen mee te kort.

Dit leidde me naar twee kernvragen:

• Wat ga ik doen in de resterende 20 jaar van mijn werkzame leven?
• Ben ik wel helemaal emotioneel gezond?

Hoe is het nu?
Een crisis in je leven kan je veel brengen. Dus vastlopen, stuklopen en klem zitten is nuttig, maar voor groei en ontwikkeling natuurlijk geen voorwaarde. De zoektocht naar mijn antwoorden hebben me veel gebracht. Ik combineer nu mijn werk als voorganger met mijn werk als coach en trainer. Ik weet wie ik ben, durf vrijmoedig te zeggen waarvoor ik sta en wat ik anderen te bieden heb. Ik heb veel meer zelfvertrouwen en ben kwetsbaar als ik dit wil en als de situatie het toelaat. De crisis van 5 april 2014 werd een kans. Een kans voor verdieping en verdere groei. Meer focus. Het scherpstellen van mijn eigen missie. Ik ben er een ander mens van geworden. Leuker ook, dat is tenminste wat ik terug hoor van mensen om me heen. Wat ben ik nu blij met deze bijzondere zaterdag op 5 april in 2014!

Hoe zit het met jou? Wat zijn de vragen die jij tot nog toe genegeerd hebt? Wanneer ga jij aan de slag met de vragen die er in je leven? Of heb je eerst een crisis nodig om ermee aan de gang te gaan?

 ‘Je eigen missie ontdekken’ is een van de thema’s waar Michiel graag anderen in coacht. In een vier heldere stappen kan jij dit voor jezelf helder krijgen. Dat is meer dan de moeite waard!