STRESS EN BURN-OUT COACHING De wekker gaat en de dag begint, vóór je er erg…
Hoe word ik een betere leider?
Als mens ben ik al decennia gefascineerd door het thema ‘leiderschap’. Wat maakt iemand tot een goede leider? Wat doe je dan vooral wel? Is dit aangeboren of kan je dit leren? En wat moet je als leider vooral niet doen? Dat is ook een reden dat ik overal graag achter de schermen kijk: op podia, op een filmset, in de keuken van een restaurant, in een magazijn etc. Ik kom nog wel eens in organisaties en teams waar het beter kan. Dat is ook achter de schermen kijken. Daar is veel te weten te komen hoe het er onderling écht aan toe gaat. En wat beter kan om leuker te werken en samen betere resultaten te halen.
Mijn interesse in leiderschapsthema’s komt ook van binnenuit. Ik geef al jaren leiding binnen een grote vrijwilligersorganisatie, waar veel relaties en rollen door elkaar heen lopen. Dat kan snel complex worden als het ergens wringt. Ik ontdekte in de opleidingen en trainingen die ik zelf volgde om een betere coach te worden dat ik emotioneel ongezond was. Daar schreef ik in eerdere blogs ook over (zie mijn blogs van 6 december 2017 en 15 december 2015). Ik voelde me vaak té verantwoordelijk en kende onvoldoende mijn eigen grenzen. Ik was vooral hoofd en kon niet zoveel met mijn emoties in de rest van mijn lijf. Dat is veranderd en verandert nog steeds. Ik ben nooit burn-out geraakt, maar aanleg daarvoor heb ik zeker. Dat dat niet gebeurd is, zo kijk ik daar nu op terug, is meer geluk dan wijsheid. Terug naar leiderschap. Manfred Kets de Vries schrijft in zijn boek
‘Kets de Vries over mindfulness’: ‘Hoe hoger executives langs de organisatieladder opklimmen, hoe minder ze op technische vaardigheden kunnen vertrouwen en hoe groter hun behoefte aan effectieve interpersoonlijke vaardigheden en emotionele intelligentie.’ Hij benoemt een hele rij aan ‘terugkerende problemen’ bij leidinggevenden *:
- hebben moeite met hun boosheid in toom te houden;
- zijn te overheersend;
- reageren ongepast als dingen niet naar hun zin gaan;
- gaan niet goed met falen om;
- kunnen hun mensen niet constructief beïnvloeden;
- staan te ver van ze af of
- hebben een onevenwichtige levensstijl.
Verderop in het boek stelt hij de vraag: ‘Wat gebeurt er als je eigen psychologische en emotionele complexen je professionele interactie binnensluipen?’ ** Een inspirerende vraag. Daarom is het zo belangrijk dat je jezelf als leider goed kent. Dat je tijd neemt voor persoonlijke ontwikkeling door reflectie en coaching. Dat is ook de reden dat ik mijzelf wil blijven ontwikkelen als coach. In november start ik een intensief traject met een supervisor. Anderen spiegelen is altijd makkelijker dan zelf gespiegeld worden. Herkenbaar? Wat ga jij doen aan je persoonlijke ontwikkeling als leider?
Michiel coacht en traint leiders om maximaal zichzelf te zijn en het beste uit anderen te halen. Dat begint met het goed kennen van jezelf. Weten waar je kracht en je zwakte ligt. Wil je weten hoe hij werkt als leiderschapcoach? Plan snel een kennismaking in van 30 minuten!
* In genoemd boek op pagina 13 en
** pagina 91
Mooi stuk Michiel, hoe herkenbaar dat we vooral in ons hoofd willen beheren, beheersen, overzien. Wat me vooral treft is je opmerking overeen te groot verantwoordelijkheidsgevoel, zeer herkenbaar. Daar bovenop zou ik willen stellen dat ik vroeger op de een of andere vreemde manier vond dat ik alles beter moest weten. Ik kom er steeds meer achter dat het heerlijk is de kracht, kennis en ervaring van de individuele teamleden aan te spreken en te laten floreren ten faveure van de groep. (waarbij men zelf ook beter gemotiveerd raakt).
Vriendelijke groet,
René Enthoven
Dank je René voor je reactie. Waardevolle aanvulling: we hoeven het niet alleen te doen, maar kunnen gebruikmaken van de aanwezige kennis en ervaring om ons heen!